Netgedichten

netgedicht (nr. 68.120):

Trouw

Hoe kunnen we ons middelmatig voelen,
wanneer we zeker weten,
dat gemiddelden niet bestaan.

Hoe kunnen we angstig blijven,
wanneer we zelf kunnen horen en zien,
dat vrees zwakker is dan moed.

Hoe we zelf kunnen ervaren,
dat we het zelf niet zijn,
die ons hart doet kloppen.

Hoe durf je dan de vonk zelf doven,
wanneer je je eigen levensvuur,
niet eerst zelf ontstak.

Hoe kun je je ongeliefd voelen,
wanneer het je in de liefde,
aan helemaal niets ontbrak.

Hoe klein kunnen we ons voelen,
wanneer we niet willen beseffen,
dat we niet klein zijn, maar groot.

Geliefden zullen ons ooit verlaten.
Het leven zelf blijft ons trouw,
tot voorbij de dood.

Trouw aan hen die voor ons kwamen.
Trouw aan al wat leeft.
Trouw aan hen die na ons komen.