Netgedichten

netgedicht (nr. 68.121):

Dwarrelt nog jouw lach

er bloeiden
altijd bloemen
uit je vingers
handen droegen
een kleurrijk boeket

overgoten
met licht
uit je ogen koos
de natuur jou
als ideale set

in een choreografie
waarin de dood
op kousenvoeten
verscheen en leven ook
van bloemen verdween

zacht doofden kleuren
verschraalden geuren
van wat ook jouw
aanwezigheid was in de acte
de présence die jij altijd gaf

nu is er stilte
maar in de stralen
van de middagzon
dwarrelt nog jouw lach
in pluisjes om en om