inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 68.421):

Paddendrama

Daar lig je dan, totaal kapot gereden
Je ingewanden rood en rauw ernaast
Door dikke rubberbanden niet vermeden
Het grote motormonster had weer haast

Vaak heeft hij vier maar soms ook maar twee wielen
Met weinig oog voor een klein dier als jij
Geen stopborden voor lieve paddenzielen
Geen zebrapad voor padden wild en vrij

Jij zat daar heel onschuldig met je maatje
Die zat nadien in shock en onder bloed
Op enig afstand van het nare plaatje
Niet wetend wat hij hier nu weer mee moet

Teneinde een herhaling te voorkomen
Wees ik hem zacht de weg naar gras en bomen

... Waarschuwing: de bijgaande afbeelding toont het schokkende beeld van de kapotgereden pad. Wie inlogt om het te zien, dient over een sterke maag te beschikken (de maag van de pad ligt naast hem). Is het nodig deze afbeelding bij dit gedicht te plaatsen? Ja! Opdat iedere autobestuurder en ook motorbestuurder die dit gezien heeft, zich beseft dat hij met een potentieel moordwapen rondrijdt. Het is niet het eerste en enige dier dat ik aan het asfalt vastgeplakt heb gezien. Egels, duiven, eenden, soms nog half levend maar niet meer te redden. Het is afschuwelijk. Ik ben er steeds weer door geschokt. Het enige dat ik in dit geval nog doen kon, was de andere pad, die werkelijk bloedspatten op zich had, met een klein takje met zachte blaadjes proberen te bewegen naar de veilige overkant van de straat te gaan. Het arme beestje was compleet in shock. Van het padje zijn, zegt het spreekwoord. Deze pad was volledig van het padje na het nare ongeluk van zijn vriendje. Ik ging niet naar huis voordat het gelukt was hem naar het veilige gras te krijgen. Eenmaal daar, kroop hij weg, tussen struiken en bomen. Dit gebeurde vannacht, toen ik kleine Kwispel uitliet. Ik ben er nog steeds verdrietig van. --- Foto door schrijfster gemaakt. ...


Zie ook: https://www.youtube.com/c...annel/UCd5OZRhw4pDCLYwNaEKoVTQ

Schrijver: Gabriëla Mommers, 1 september 2019


Geplaatst in de categorie: dieren

4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 198

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
anne
Datum:
9 januari 2020
Oh wat herken ik dit. Zelf ben ik altijd op de weg onderweg en heb heel veel slachtoffertjes zien liggen, ook ik heb hier een gedichtje staan. Je bent dus niet alleen in zulk verdriet. (Buizerd)

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)