Netgedichten over welzijn

netgedicht (nr. 428):

Daar waar dromen woonden

Minuten werden jaren
het ging allemaal voorbij,
met de snelheid van wat mieren
marcherende op een rij.

Als flitsen van gedachten
ja zo vloog de tijd,
van peuter tot aan oude vrouw
een leven zonder spijt.

Ze koesterde
dat wat haar zag
ja zo gaan de dingen,
regenbuien spoelden straten
druppels werden kringen.

Ze vond dat,
waar ze zo naar zocht
ze onbewust van droomde,
het was niet ver
ver van haar huis
het was daar
waar dromen woonden.

Want zonder het te weten,
vertrapt en roekeloos
was ze weer vergeten?
als op een zolder in een doos?

Dus koesterde ze dat wat haar zag
ze spraken daar haar taal,
als vlinders in de lente
een eerste zonnestraal.

In ogenschouw
het ochtenddauw
ja het smolt haar hart,
tot aan het naderende einde
vanaf de prille start.

Van peuter tot aan oude vrouw
het kent geen plaats of tijd,
ogen bleven aldoor stralen
ze raakte dit niet kwijt.