Herfstsonate

Nooit ben ik meer in mijn gedachten groot,
steeds zelden denk ik dat mijn werkelijk wezen

zich tonen zal en zich zal durven te genezen
in de sporen van de steeds nader sluipende

duidelijker dood. Vandaag zag ik de hemel
door het kalend lover, licht verbleekt tot

een ongebluste helderheid. Ik heb mezelf
nog van geen onzekerheid bevrijd

er is haast geen tijd meer voor mij over
er razen bassen door de radeloze wind,
in de kruien in a capella kreunende bomen

uit het zwarte water is een witte eend gekropen,
door het oeverriet schijnt een messcherpe zon
.
als enig antwoord, dat ik vind en bedenken kon en
mij bevrijden zou, dan leg ik al het onmogelijke bloot

als in het verteerde blad de winter komt aangeslopen
aan de purperen horizon verschijnt een streepje rood.

... Illustratie: Bron: Herfstsonate ...

Herfstsonate

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 51