Subversief
Hoe ik ontdek, dat ik er een sardonisch genoegen in schep,
dat hij van een ander niet krijgt, wat 'ie mij niet geeft.
Het is onmenselijk. Was ik vergeten dat wij dieren zijn?
Tit for tat? Quid pro quo? Ho even!
Voor eens bereid niet over het kompas te springen,
maar te lezen, te voelen wat zijn bedoeling is!
Jaren voer je en zwoer je aan niemand in het bijzonder,
– hoewel ja, aan jezelf het meest – het navigeren te leren.
En zo zit je dan op je tropische eiland vol kokosnoten,
autarkisch en met een woeste pen.
Ze zouden je weerga moeten kennen, maar schuil
houd je die het liefst onder een pseudoniem
in het verborgene. Daar waar je je geborgen weet.
Geplaatst in de categorie: woede