Harttaal?
Als gedicht niet zich deelt in
akkoorden als het niet tot
een woordspel vervalt, als de
spier van de harttaal samenbalt,
als de dichter niet de toon verspreidt
als hij vrijt met zijn vrouw, als ware ze
zijn vriendin, ontbijt met z’n kinderen
zo de voortgang van de dag vermijdt.
als de dichter zijn waarheid niet herkent
als triviale duizendpoot, die al haar
nazaten overleeft, een eigen aarde schept
waar alle onevenwichtigheid aan kleeft
als zijn gedicht probeert de schepping te
bevatten om z’n schram-schap te bedwingen
van drift en tastbaar onvermogen, zolang de
dichter leeft, de lezer in twijfel achterlaat
maar zijn martelgang zelf regisseert
als wat met hart en hand geschreven wordt
de ware kern niet raakt om het verleden te
beslechten, weer verschijnen laat, in een moment
van stilte of steelt het gewoon van een ander, wat
zich aan de toekomst hecht, zei wat onverlicht,
met of zonder betekenis, is minder van belang
onomkeerbaar beschreven en alles blijft verbaal.
... Illustratie: Bron Worldpress ...
Schrijver: Pama, 26 oktober 2019Geplaatst in de categorie: taal