Oehoe
Een Oehoe in het donker aangevlogen
Vlakbij de deuropening waar ik sta
Te joelen om de weggelopen hond
Doorgrondt mij met monsterend gele ogen
En terug naar binnen geslopen
Om er een zaklamp bij te pakken
Blijft zijn dralende spinnende verenkop
Ongemoeid prijken in het zwakke licht
En in stilte gefixeerd erop gericht
Net als wanneer de apen in de bomen
De viervoeters klimmend te slim af weten
Veert de onhoorbare Uil door de beesten
Achterna gezeten ontvarend over het gras
En allicht krijgen we kort daarop bericht
Van het onverhoeds wegvallen
Van een stokoud ver familielid
Maar bij iemand die je aan het hart lag
Zou het wroegwezen een onheilspellend
Klagelijk huilen hebben laten horen
Beweert de huismeid achteraf
Zie ook: http://henkjonkerafrica.yolasite.com
Schrijver: Henk Jonker, 27 nov. 2019
27 nov. 2019
yahoo.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: dieren
uil onheilsvogel 5,0 met 1 stemmen 
140
140
Geef je reactie op deze inzending: