Later
Je zit op een terras.
Flarden schoonheid flarden lelijkheid,
ze trekken aan je voorbij.
Het mozaïek ligt in scherven op de grond,
links van je, rechts van je.
Je neemt het waar.
Een poging tot integratie tot een geheel,
is een gedachte.
Deze dag belooft iets,
een uitlopende passiebloem op je balkon
kondigt dat aan.
Een helikopter boven De Pijp,
reuring op het Museumplein.
Je broedt op een toekomst,
op een weg uit de somberheid.
Je zit stil en beroert je kladblok
met een vinger.
De cursor knippert geduldig,
weet niet welke woorden hij
links naast zich zal laten.
De ruimte rechts en onder
is eindeloos.
Alles is gezegd.
De scherven liggen voor het oprapen.
Een spin weeft zijn web,
vangt vliegjes zoals jij woorden.
Het alfabet jouw palet.
Het mozaïek een vergezicht.
De verbeelding de drijvende kracht.
De ondergang de wederopstanding
het gedicht een bloem
de zon de motor
woorden als water
de verlossing komt altijd
Later
Geplaatst in de categorie: individu