inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 69.259):

Later

Je zit op een terras.
Flarden schoonheid flarden lelijkheid,
ze trekken aan je voorbij.
Het mozaïek ligt in scherven op de grond,
links van je, rechts van je.
Je neemt het waar.

Een poging tot integratie tot een geheel,
is een gedachte.
Deze dag belooft iets,
een uitlopende passiebloem op je balkon
kondigt dat aan.
Een helikopter boven De Pijp,
reuring op het Museumplein.

Je broedt op een toekomst,
op een weg uit de somberheid.
Je zit stil en beroert je kladblok
met een vinger.
De cursor knippert geduldig,
weet niet welke woorden hij
links naast zich zal laten.
De ruimte rechts en onder
is eindeloos.

Alles is gezegd.
De scherven liggen voor het oprapen.
Een spin weeft zijn web,
vangt vliegjes zoals jij woorden.
Het alfabet jouw palet.
Het mozaïek een vergezicht.
De verbeelding de drijvende kracht.

De ondergang de wederopstanding
het gedicht een bloem
de zon de motor
woorden als water
de verlossing komt altijd

Later

Schrijver: Jan van Loosdrecht, 6 december 2019


Geplaatst in de categorie: individu

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 141

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Scherzo
Datum:
6 december 2019
Een knap staaltje met treffende metaforen!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)