Netgedichten

netgedicht (nr. 69.301):

IK VOEL ME CELLO

haar toon
is de mijne
haar stem is die van mij
ze omarmt ze troost ze verwarmt
ze weekt en trilt de mijne los
zo heel gewoon
met haar gevoelige klanken

het klinkt of het haar ziel is
de aller diepste levenskern
opgeroepen door het strijken
van haar snaren
bewogen maar toch ook ferm
kan ook ik de roering van mijn
gevoelens ontwaren

ik voel dat ik ben opgelucht
iets liefelijk zachtjes melancholiek
in mij wordt omhoog gedrukt
haar trillende snaar creëert een geluid
vol temperament en tragiek
uit het diepste binnenste van haar buik
wat mij het leven doet aanvaarden
het hoe of wat maakt niets meer uit

en samen zweven we stilletjes voorbij
aan het mogelijke janken
zij ontvouwt mij het leven zoals het is
en daarvoor alleen al wil ik haar met
heel mijn hart bedanken