inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 69.371):

Witte rook?

Zacht is het, de winter
moet nog komen
de kerstboom gaat
gebukt onder vrachten
van onechte sneeuw,
van onder die deken wordt
alles met elkaar vergeleken,

we blikken terug naar het
nu of naar het verleden
straks vieren we de kortste
dag en keert het licht in onze
ogen terug. We zingen een
eindeloze deun die met de

kandelaars elk jaar worden
opgepoetst, onbeschaamd
zijn de blauwen luchten,
waarin december zich achter
verschuild, de kachel brandt
maar staat lager, we worden

deze dagen trager, beloftes
naar elkaar in een eindeloze
steun van wensen, die worden
vluchtig, doorzichtig als kaarsen
zijn opgebrand of uitgehuild,
die we moeiteloos vervangen

winter blijft het toch wel even,
ongeduld en smaak worden
op de proef gesteld, ik hak
het hout al is het niet koud,
witte rook ontsnapt uit de
schoorsteen, als naamloze

boodschap naar onszelf en
naar de maan, waaraan we
willen ontsnappen naar het
vlinderlicht, als de donkerste
dagen hun hielen hebben gelicht

... Illustratie: Bron: Holeinheaven/pixers ...

Schrijver: Pama, 19 december 2019


Geplaatst in de categorie: kerstmis

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 161

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)