Witte rook?
Zacht is het, de winter
moet nog komen
de kerstboom gaat
gebukt onder vrachten
van onechte sneeuw,
van onder die deken wordt
alles met elkaar vergeleken,
we blikken terug naar het
nu of naar het verleden
straks vieren we de kortste
dag en keert het licht in onze
ogen terug. We zingen een
eindeloze deun die met de
kandelaars elk jaar worden
opgepoetst, onbeschaamd
zijn de blauwen luchten,
waarin december zich achter
verschuild, de kachel brandt
maar staat lager, we worden
deze dagen trager, beloftes
naar elkaar in een eindeloze
steun van wensen, die worden
vluchtig, doorzichtig als kaarsen
zijn opgebrand of uitgehuild,
die we moeiteloos vervangen
winter blijft het toch wel even,
ongeduld en smaak worden
op de proef gesteld, ik hak
het hout al is het niet koud,
witte rook ontsnapt uit de
schoorsteen, als naamloze
boodschap naar onszelf en
naar de maan, waaraan we
willen ontsnappen naar het
vlinderlicht, als de donkerste
dagen hun hielen hebben gelicht
... Illustratie: Bron: Holeinheaven/pixers ...
Schrijver: Pama, 19 december 2019Geplaatst in de categorie: kerstmis