Weduwnaar

De oudere man met pet
Staat bij de halte, bekijkt
De vertrektijden van de bus
Het waait

Aan de overkant loopt een vrouw
Zilvergrijs haar, slank van gestalte
Ze heeft narcissen en ranke takjes
Geplukt in het park

De man ziet het en denkt
Meisje, ik zou je met rozen willen
Overstelpen, verlos me van mijn
Eenzaamheid, de lente komt eraan

Maar ze verdwijnt uit het beeld dat
Hij voor even kreeg toegespeeld

Ondanks het bushokje, dat daartegen
Beschermen moet, ontlokt de wind
Hem een traan, toch voelt hij zich
Schelms als hij instapt

De chauffeur groet hem vriendelijk
Weet ook hij dat Cupido’s pijlen
Nimmer verroesten?

Schrijver: Anneke Haasnoot, 7 maart 2020

annekehaasnoothotmail.com

Biografie van deze schrijver

Liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 88