Netgedichten

netgedicht (nr. 70.655):

jij blijft

natuurlijk blijf ik jou
altijd bij mij dragen
nu de tijd van leven
voor jou ten einde is

afscheid neem ik
van het lieve lijf
dat ik minnen mocht
maar de geest blijft

waar vogels fluiten
in bomen en struiken
hoor ik in elke toon
jouw passie vlammen

als langs mijn wang
een vlinder fladdert
is dat mij een groet
van mij de allerliefste

waar in berm en tuin
bloemen zacht geuren
zal dat als een boeket
mij jou herinneren doen

elke straal van de zon
is de glimlach van liefde
die als een warme deken
mij eindeloos spreien zal

als tegen ramen rondom
de wind de regen slaat
hoor ik in elke druppel
van jou de wijze woorden

als ik naar de zee kijk
zal zij mij de haven zijn
waarin ik aanmeren kan
om thuis te zijn bij jou