Maar ik ben er nog …
Ik heb je teleurgesteld, zo heb ik begrepen,
je woorden kennen daarin geen tegenspraak,
toch ik heb mijn mond steeds toegeknepen,
al stak je met mij maar al te vaak de draak.
De keren dat ik voor mezelf ben opgekomen,
sneuvelden in jouw tomeloze boze woordlust,
maar als ik de woede in mij voelde opstomen,
straalde ik weer wanneer jij mij had gekust.
Jij verwijt mij nu mijn geduldige gedrag,
zegt dat het mij aan ruggengraat ontbreekt,
nou ik zeg je met plezier voorgoed gedag.
Want eind goed, al goed, zo is het toch,
hoe jij ook over mijn zielige ik spreekt,
jij bent al vergeten, ik ben er lekker nog.
25 mei 2020
Geplaatst in de categorie: afscheid