Netgedichten

netgedicht (nr. 72.094):

Schaduwspel

je zag
de wolken
in de wei

sprong
opzij als
zij kwamen

en een echt
stukje donker
meenamen

om daarna
het licht
weer te zien

verte brengt
de volgende
al misschien

ademloos fijn
het schaduwspel
te kunnen spelen

tot aan het
hek waar jij
bleef steken

het donker is er
zonder stoppen
langs gegleden