Netgedichten

netgedicht (nr. 72.223):

ongekend

de vuurtoren
seiner van stavast
stuurt in nachtelijke

uren haar lichtende
codetaal over
ondoorgrondelijk water

dat golven als rollende
stenen naar de voet van
de duinen stuwt

in dit zeelandschap waar
lichttoren en duinenrij
van geen wijken weten

stroomt ondergronds
een ongekend verlangen