Netgedichten

netgedicht (nr. 72.322):

Kleine wondertjes

ik heb je pas
aangesproken
in je tweede leven
toen je het eerste
vergeven had in
herwonnen vrijheid

waar woorden
de muziek kleurden
zinnen de melodie
gestalte gaven in
een zich steeds
vernieuwend refrein

dat zong van
zon zomer en
warme liefde om
net als regen en
kou weer immens
van te genieten

recht uit de hemel
in samen delen
waarbij leven alle
niveaus showt met
kleine wondertjes in
een gelukkig bestaan

in de flow van
intens vertrouwen
konden wij allemachtig
veel van elkaar houden
ja zonder een dissonant
ook die koos onze kant