inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 72.407):

Focus?

Al zijn we sneller dan de wind in het avondrood
en komen we morgen dichterbij de sterren,
gedreven tegen de stroming in van licht
wat joeg het mens-zijn aan tot zijn dood,

het maakt niet hoeveel we rouwen, met
zoveel data en vernuft als laagje verveeld vernis,
niet alles camoufleert de verschraalde tijd, die ons
de les laat lezen uit de geschreven geschiedenis,

geoogst en getroost door menselijke tranen
met de afmetingen van alle oceanen, lijkt het
dichtbij steeds verder van ons af te staan,
de ironie van pelgrim die z’n bestemming zoekt,

de ziel heeft zichzelf tot mens verklaard
of is die halverwege ingeslapen, of nog op
reis door het heelal, of zijn we nu al
gestrand met de hakken in het sterrenzand?

We zijn als vertraagde echo's afgedwaald, in
die aanwezigheid blijft alles in het ongewisse,
bedekt het de oogleden en lichaam toe, blijven
we verder naakt, naast de focus op vooruitgang,

het kleinste en het onbekendste wat ons raakt.

... Illustratie: Bron: Humaintough? ...

Schrijver: Pama, 7 oktober 2020


Geplaatst in de categorie: filosofie

5.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 53

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)