Wolvenvriend
Je bent bij me in de nacht
waar het maanlicht dwaalt
over de daken van de steden
we praten over de bomen
het sterrenlicht bij nacht
hoe het gaat met het lopen
we zoeken geen prooi meer
het tongen is te intens
het zoenen zo wonderbaarlijk
dat het verlangen is verdwenen
jij ziet soms dronken beren
onderweg als je mijn benen streelt
voel ik hoe je in mijn hart kunt kijken
hoe jouw adem speelt met de wind
de melodie van een orgel
waar ochtenddauw ontwaakt
even jouw weerspiegelde tranen
op kwetsbaar groeiend groen
je moet weer op weg
rennen naar de horizon
het landschap roept om eenzaamheid
ik ben meer mens dan jij wolf gebleven.
24 november 2020
Geplaatst in de categorie: vriendschap