Netgedichten

netgedicht (nr. 72.839):

de weg van herinnering

lopend langs de weg van herinneringen
hoor ik het geluid van jouw voetstappen.

ik verlies mezelf in de langzame tred
van degene naar wie ik zo verlangen kan

in de stille nacht van duisternis hoop ik
dat jij mij even toch opzoeken komt

wij houden veel en lang al van elkaar
in de draaikolk van het leven samen

ik wil weten waar jij nu verborgen bent
om weer ons pad samen te bereizen

met jouw gezelschap in mijn gedachten
loop ik minder eenzaam en niet alleen

daarom hoor ik graag jouw voetstappen
die in mijn hart het geluk kloppen laten

als ik ze ooit niet meer horen kunnen zal
keer ik om tot ik weer jouw armen voel