Breughels

Hoor jij ook de trage nijd die takt in de bomen?
Alleen een boom kan dit dulden.
Alleen jij kan dit lezen.

De dichter is de ekster op de galg
die schettert om hun kromming.
De andere treurt dat er mens is.

Het zou alsnog kunnen, schildert het landschap,
het dansen, de myrte. De bedding kreunt
van geile bevaarbaarheid in de verte.
Maar de huizen leunen vol afgrijzen,
de bergen verbergen de lucht
en de molen maalt er niet om,
want de zon negeert al het kromme.

Ongenadige, je scharrelt weer schor in mijn hoofd,
jouw inferno slaat mij om de enkels, de oren.
Je steekt mij de ogen en ik schilder de ziel.
Ik voel je vlindervleugels heet van genot
in mijn wrede roepzinnen kraken.

Straks moet ik ons weer uit nachtjurken pulken,
met het kromzwaard tussen de tanden en de ooglap op
in het lege donker naar hun stinkende lijven graaien,
nietsontziend.

... Het gedicht is een 'ekfrase' (kunstige beschrijving van een voorwerp,een beeld, een schilderij... Het woord staat helaas nog niet in Van Dale maar op Wikipedia vind je de uitleg hier: nl.wikipedia.org/wiki/Ekphrasis. Zelf prefereer ik dus het vernederlandste 'ekfrase') van De Ekster op de Galg van Pieter Breughel de Oude geschreven voor het nog niet gecompileerde programma '101 Eigentijdse Aanroepingen van de Muze' gestart in 1999.

Info bij de afbeelding:
Door Pieter Bruegel de Oude – Scan aus: Christian Vöhringer – Pieter Bruegel. 1525/30-1569, Tandem Verlag 2007 S. 35 ISBN 978-3-8331-3852-2. Kommentar: Rose-Marie und Rainer Hagen – Pieter Bruegel d. Ä. um 1525 – 1569. Bauern, Narren und Dämonen Köln: Taschen Verlag 1999 S. 81 bis 82 ISBN 3-8228-6590-7, Publiek domein, commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=7319935 ...

Zie ook: http://dirkvekemans.be

Schrijver: Dirk Vekemans, 1 december 2020