Netgedichten

netgedicht (nr. 72.985):

Zonder zon van binnen

zwart spiegelden
gebroken ruiten
hun onbewoonde staat
in een straat waar
je de entropie van
uitgewoonde huizen
indringend rook

waar vroeger jeugd
in luidruchtig vertier
hun plezier zocht in
onschuldig kattenkwaad
hadden verval en
verloop van bewoners
de chaos versneld

migrant en
achterstand op alle
gebied schiepen geen
positieve mogelijkheden
om uit de vicieuze cirkel
van maatschappelijke
degeneratie te treden

gebedssnoer
en de hoofddoek
geven geen soelaas
in hun stil herinneren
het is vochtig en kil
mensen worden vroeg oud
zonder zon van binnen