Netgedichten

netgedicht (nr. 73.107):

eeuwig jong

natuurlijk als geen ander
weet ook ik inmiddels wel
dat leeftijd slechts een getal is
maar vertel mij eens jarige job
hoe blijf jij zo knap en wijs
zestig jaren tel jij nu toch
ik kan het nauwelijks geloven
omdat je het niet zien kunt
want zoals jij sprankelen blijft
met de gratie en schoonheid
van de aller prachtigste bloem
die gekleed door en met liefde
op de dansvloer van het leven
ieder daar stralend zwieren laat
gelijk het ritme van jouw hart
voor de man van jouw dromen
met wie jij de voorstelling danst
van de hoop geloof en liefde
die leven uit passie oogsten laat
die bront zich de eeuwige jeugd
die verlangend naar schoonheid
ons niet het aantal nu tellen laat
maar de slingers juist daar hangt
omdat jij ons de jaren tellen laat

van harte