Grijze woorden

Alles staat stil terwijl
De wereld verder raast
Het verbaast me niets dat
Blikken staren, alles ruist
En niets lijkt te bedaren
Terwijl de jaren doorfladderen
Als pas uitgevlogen mussen
Die de wereld met liedjes
En zachte veertjes
Tevergeefs trachten te sussen.

Het aanzicht van onheilspellende
Dik gevormde rookpluimen boven een
Stad waarin men vergeten is
Dat vergeten juist hetgene is dat
Wij ons moeten herinneren
Doet mij denken aan mijn dromen
Waarin alles probeert te ontkomen
Maar de wind, de zee en alles
Daaromheen
Wordt opgeslokt.

Niets lijkt waar en alles
Is warempel
Zo opgefokt
Dat de stedelingen blijven stomen
Dromen in het water tuimelen
En de rijken hun uitlaatgassen verkruimelen
Over steeds grijzer geworden gebieden
Waarin men tevergeefs zo nu en dan eens
De fiets pakt.

Men snakt naar blauwe luchten
Terwijl men kracht blijft putten
Uit rookpluimen producerende gebouwen
"Het is altijd zo geweest
Dus laten we het maar zo houden"
Galmt door de grijze vlaktes heen
Terwijl kinderen vragend omhoog kijken
En lijken de grond nog iets lijken te voeden
Galoppeert gedegenheid de Melkweg over
Op zoek naar nieuwe levens.

luchtvervuiling milieu toekomst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 117