Uitgedacht en uitgedicht

Nooit meer denken, nooit meer dichten
Nooit heb ik iets groots verricht
Een laatste vers als doodsbericht
Nooit meer lachen, nooit meer huilen
Niets wordt meer van mij verwacht
Geen argument door mij ontkracht

Teloorgegane teerbeminden
Hartenpijn niet langer vrezen
Mijn afscheidsbrief mogen zij lezen
Vrouwen heb ik steeds aanbeden
verzen voor hen neergeschreven
Pijlen op hun hart gericht

Steeds gezocht maar nooit gevonden
Leven niets dan zware plicht
Zie de dood in het gezicht
Dood is niets dan stralend licht
Gekleed gaat zij in wit gewaad
Zwarte haren, lief gezicht

Kansloos passie nagestreefd
Wel de liefde ooit bedreven
Denk aan mij, al is het even
De dood heeft mij zo zacht gekust
Haar zoete lach waarvoor ik zwicht
Niet tot leven meer verplicht

Zou ik liever blijven leven
En de liefde toch verwerven
Zou het zinloos zijn te sterven
Ongevraagd en onbedoeld
Heb ik u deelgenoot gemaakt
Wie weet uw leven wel ontwricht

Nooit meer zal ik iemand storen
Nooit meer trek ik aan de bel
Geen bericht is goed bericht
Laat nog eenmaal van mij horen
Een laatste woord heb ik nog wel
Nooit gedacht, maar toch gedicht

Morgen schijnt opnieuw de zon
Morgen zingt de merel weer
Sla niet bedroefd uw ogen neer
Wat als gedachte ooit begon
Keert als gedicht op aarde weer
Een laatste vers als doodsbericht

Nooit meer denken, nooit meer dichten
Niets wordt meer van mij verwacht
Een woord van troost tot u gericht
Nooit heb ik iets groots verricht
Rust zal alle pijn verlichten
Uitgedicht en uitgedacht

Uitgedicht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 67