Netgedichten

netgedicht (nr. 73.811):

De kleine gebaren

het waren geen
lichte schokjes
meer een zacht
raken dat warm
voelde als thuis

ik zag uit
je handen de
energie vloeien
die een ware
metamorfose bracht

in witter licht
klonken stemmen
als welkom in
ontmoeten na het
familiaire begroeten

ogen twinkelden
ruggen rechtten
zelfs met de kleine
gebaren werd er
heel veel gezegd

de flow van
elkaar weer zien
bracht uitbundige
blijdschap in een
meeting vol kracht