Netgedichten

netgedicht (nr. 73.971):

Prenzlauer Berg, Berlijn

De stad springt gastvrij voor mij open,
ligt onbeschaamd uitdagend aan mijn voet.
Ben met de hond uit, dat altijd en eeuwig…, maar het moet,
van stap voor stap, stoppen en dan weer opnieuw gaan lopen.

Trillende zomerhitte ligt over eindeloze daken,
van familievuurtjes kringelt rook omhoog
vanuit het koele park tot aan de hemelboog.
Het zijn de beelden die mij raken.

En het beeld van moeder Käthe* met kinderen aan haar zijde,
Opnieuw gegoten, in eeuwige verbondenheid.
Dit park, op deze zondag, in al z’n verscheidenheid
was de drijfveer die mij naar hier leidde.

Het zal mijn hond een zorg zijn,
elk plekje, elk takje hier benee een groter avontuur.
Boven trekt een vliegtuig ijle strepen van glazuur,
strepen die verbinden met de berg, de Prenzlauer Berg in Berlijn.