Dag van de Jazz
In Jazz gaan Black and White perfect together
Afroroots in syncopé-ritmiek
Prosodische accenten in lyriek
De Groove is waar ook black lives really matter
De Jazz van nu is niet meer wat het was
Art Tatum, Peterson, klaviertuoos
En Ella, Basie, Armstrong...
ouwe doos
Duke Ellington, Ron Carter op de bas
John Coltrane en Miles Davis op trompet
Bill Evans, Dizzy, Bird en Dexter Gordon
Dave Brubeck, Herbie Hancock op de borden
Drie generaties op de kop gezet
Toen kwam de rock, de Jazz ging op in fusion
Verdiepte zich als gids der Vrije Muzen
Geplaatst in de categorie: muziek
In diezelfde jaren dat fusion-avant-la-lettre opkwam, begin jaren 70, werd mijn musicmind volkomen uit z'n schedel geblazen bij het beluisteren van Ostinato, van het Herbie Hancock album Mwandishi (betekent trouwens sjamaan, dokter, tovenaar). Revolutionair! Niet veel later kwam Billy Cobham met Spectrum uit (luister naar Stratus!). Dat was dus wel even een halve eeuw geleden! Vergelijk de repeterende motieven van die nummers met bv. Allan Holdsworth's Joint Ventures. Ijzersterk nummer inderdaad.
Philip Catherine heb ik in 2004 op vijf meter van me vandaan zien optreden op het NSJ. Goeie gitarist, maar geen vernieuwer zou ik zeggen. Heeft goeie jamsessies gedaan met Michel Her en Toots Thielemans voor Sesjun, in Laren.
Kan jou, en trouwens iedereen, die onwaarschijnlijk knappe clip op youtube aanraden van Tigran Hamasyan, 'New Maps'. Uitmuntende pianist. Verbleekt het spel van Lyle Mays bij, bij leven de vaste begeleider van Pat Metheny (om er maar een te noemen)...
de Helicon zou betreden Emiel, de Parnassus, de vrijplaats der Muzen. Anders gezegd, welcome in the machine!
Jazz is namelijk toevallig niet alleen joúw straatje. Bien étonnés de se trouver ensemble! Is het werkelijk zo dat je als jazzmusicus (geen muzikant, die staan op de kermis-;) ALLE stijlen moet beheersen? Lijkt me toch wel erg veel gevraagd gezien het breed uitgewaaierde spectrum waar mainstream en fusion en post fusion bij elkaar komen. Gisteren wandelde bijv. Lou Reed even langs door mijn hoofd langs the Wildside. Pure jazz!
En Prince had ook alle soorten jazz en soul in zijn repertoire, zoals je weet. Ben geen adept van hokjesgeest en spruitjeslucht, zie bijvoorbeeld mijn selectie op de afbeelding. Maar kun je me uitleggen waar the real jazz na de age of fusion is uitgekomen?
Ben ik reuze benieuwd naar!