Netgedichten

netgedicht (nr. 74.132):

mist versus vaccin

het kleeft aan de kleden
die mijn ogen kunnen sluiten, mist
dat als plak de toekomst verdrijft
uit het verleden - het is stil, de tijd
kent geen uitweg uit de talloze
tolwegen die leiden naar wraakzuchtige
handelingen van narren zonder ballen

in de kielzog van dit fenomeen glimlachen
mensen die als proefpersonen
trots hun vaccin certificaat tonen, zeer
wellustig zwaaien ze naar de toekomst
zonder het te weten dat hun welzijn
een akker met vele graven zal wezen

zie daar, de slapenden zijn ziende blind
en volgen als schapen het smalle pad
naar de lach die verscholen blijft achter
een mondkap vol hiaten en
zelf gebrouwen bacteriën