Netgedichten

netgedicht (nr. 75.149):

Knoppen en koppen

je lach ging
als een zucht
door het woud
van gedachten

lieflijk geneuzel
onder gepeuzel
aan de info
van alledag

zij openen
hun bladeren om
knoppen en koppen
te proportioneren

zij schudden
nog geen nieuws
uit bomen die in
het zomerse dromen

maar onder het
bladerdek driften
gekleurde sappen
hun al heerlijke oogst

waar men in spinsels
de wereld verwebdt en
de zuigkracht verhoogt
maar minder gedoogd

en er afstand
moet blijven anders
komen er veel te vlug nog
meer van die grijzen terug