Jouw keuze
denken stuurt gedrag
en gedrag is een keuze
denk inspirerend
Zie ook: http://www.christienemdevries.nl
Schrijver: Christiene M. de Vries
29 september 2021
Geplaatst in de categorie: haiku
gedrag 3.0 met 14 stemmen 
372
372
denken stuurt gedrag
en gedrag is een keuze
denk inspirerend
372Er zijn 14 reacties op deze inzending:
Geef je reactie op deze inzending:
Grappig toch, hoe ontvankelijkheid in het 'eggie' werkt, wat vind jij...
Je hebt gelijk, JPA, je bent als mens gelukkig veel meer dan de som van al je gedachten en we hebben meer lagen in ons bewustzijn.
De vraag hierbij is dus: hoe benut je dat en hoe vooral niet?
Velen gebruiken hun sub-bewustzijn als grootste excuus om hun eigen gedrag, emoties, behoeftigheden, verslavingen en verlustigingen (allen vallende onder categorie 'gemoedsbewegingen'), zonder te doseren of kanaliseren de vrije teugel te geven (om in Plato's benaderingen te blijven).
Met als rechtvaardiging 'Ich habe es nicht gewust.', zeg maar. ;-)
Of 'ik kon er niets aan doen', of 'ík dacht er niet bij na', of 'ik deed het per ongeluk', of 'we maken allemaal fouten', enz., enz., enz, .......
Ook ons kabinet stroomt er al jaren mee vol (en weer leeg). ;-)
Jazeker, je hebt veelzeggende voorbeelden gegeven in je pogingen mij 'te overtuigen', JPA .
(Helaas verwar je 'overtuigen' met 'ontvankelijk maken', lees ik hier.)
En zodra dat je minder goed lukt, hoeveel schuilnamen (hyperbolen zeg jij...), cynische vlijerijen, sarcastische gedichten en verwijten aan je omgeving (zoals 'hardnekkigheid') willen jij en 'Hugo' dan als alternatief gebruiken, om jullie zelfovertuiging in stand te houden en je daar zelfzeker bij te kunnen voelen?
Helaas resulteert het dus niet in het bereiken van het doel dat je kennelijk had (wat overigens geen doel is).
Tja, aan wie ligt dat dan, denk jij?
In SuDo Patterning kennen we het Frustratieprincipe: 'Achter iedere frustratie schuilt talent'. ;-)
Een ander grondprincipe van SuDo Patterning is: 'Ieder mens (ook jij) is niets meer en niets minder dan een storm aan zintuiglijke prikkels voor diens omgeving. Elke interpretatie ervan ligt binnen de persoon zelf.'
De vraag is dus: wat doe jij er allemaal mee in jouw gedachten, op een manier waarmee jij jouw gemoedsbewegingen op gang brengt en in gedragingen en expressies omzet.
Nu wordt het wat mij betreft pas echt interessant......
Dit is het laatste wat ik erover zeg in deze discussie.
met de vrolijkste hardnekkige groet die ik voor je heb
Kortom, niet het denken zelf is enkel en alleen verantwoordelijk voor ons doen en laten, niet uitsluitend in elk geval. Dat moet jij als communicatiespecialist toch weten?
Een zeer inspirerend weekend toegewenst,
JPA
Ook nu lees ik weer veel verwarringen in jouw reactie. Het enige meest veelzeggende stukje dat jouw hele relaas hieronder lijkt te funderen, zijn jouw woorden '...in mijn optiek...'.
Al het andere lijken redenen als excuses ter rechtvaardiging voor jouw 'aanklooien'(om jouw eerdere eigen woorden bij een andere reactie ook hier nog eens te gebruiken).
Nogmaals het gaat te ver voor deze site en om het schriftelijk allemaal toe te lichten. Dusssss.....
ook jou groet ik vrolijk.
Nou moet ik je zeggen dat ik niet weet of je het met me eens bent dat onze correspondentie
a. geredekavel genoemd mag worden en
b. met een zielig, doodlopend, bloedeloos gelijkspel van tafel geveegd zou worden...
Na al dat denkwerk van ons een belediging die mijn brein inmiddels ernstig heeft aangetast.
Nee, het komt er in mijn optiek op neer dat het denken slechts voorbehouden is voor situaties waar de vrije wil en het doelgericht handelen elkaar overlappen.
Een tentamen bv. moet je afleggen (let op het hulpwerkwoord moeten) om vooruit te komen in je studie (doelgerichtheid). Andere kant van de medaille is de vrije wil: je kunt er ook voor kiezen (bijvoorbeeld na een paar keer zakken) om wat anders te gaan doen, iets wat de geest verheft, of verslapt, of wat dan ook - maar in alle vrijheid. Omdat jij het wilt! Of dat verstandig is zal de tijd leren. Misschien komt de wijsheid bij de gesjeesde student wel met de jaren...
Kortom, je neemt een besluit uit vrije wil. Daar hoeft 'denken' als zodanig niets mee te maken te hebben. Natuurlijk, er zullen allerlei vage ideeën door z'n hoofd spoken, hij zoekt afleiding, laat zich beïnvloeden. Maar zijn dat bewuste, doelgerichte handelingen? Denken stuurt, zoals JPA ook al zei, lang niet altijd het gedrag, Christiene, en vaak ook nog in geringe mate.
Sterker nog, ik durf als bescheiden boa te beweren dat veel gedrag plaatsvindt onder diffuse gemoedsbewegingen van de menselijke natuur.
En dan komen we zeer dicht bij wat JPA noemt het bewustzijn ('bewust zijn').
Neem het verkeer. Eenderde van de verkeersongelukken in ons land is te wijten aan ongeoorloofd schermgedrag...
Denken stuurt gedrag niet als een axioma, Christiene.
O, met alle respect voor je communicatiebusiness wens ik je nog veel succes en plezier!
H. de Jonge,
boa en oud-wethouder
van Onderwijszaken te Rotjeknor
Alles is suggestie en angst is de meest intense die mensen volgzaam maakt. En ook angst is een activiteit vna je geest.
Blijft nog steeds overeind dat denken gedrag stuurt.
Nogmaals het gaat te ver voor deze site en om het schirftelijk allemaal toe te lichten. Dusssss.....
Vrolijke groet
We komen er niet uit, want eens worden we het niet. Althans, voorlopig.
Toch lijkt me, voor ik ook jou een prettige voortzetting wens, na ons geredekavel een kleine nuancering op z'n plaats.
Ons brein mag dan fysiologisch wel bestaan uit grote en kleine hersenen en de hersenstam, 'wij 'zijn niet ons brein', zoals Swaab e.a. beweren.
Het is makkelijk om te praten in termen van geconditioneerde reflexen. Ons denken wòrdt dan gestuurd. Dat is immers geen denken dat ons gedrag stuurt. Onder druk gezet weten mensen grenzen te overschrijden die ze bij zichzelf noch bij anderen ooit zouden toelaten. Geïnjecteerd, gecontroleerd, op commando, onder dwang dingen al dan niet zeggen of doen. Zie het beruchte Milgram-experiment. Angst speelt een essentiële rol. Ook bij groepsgedrag. Niet voor de ander onder willen doen, terwijl je gezond verstand zegt...
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is de dagelijkse praktijk, Christiene, en daar hebben we nog niet eens een big brother of ander overheidstoezichtapparaat bij nodig.
Maar misschien kunnen we elkaar beter begrijpen als je van die waarheid van die haiku afstapt en het terrein betreedt van het bewustzijn.
We kunnen bewust zijn van wat we aan het doen zijn, van onze handelingen, ervoor instaan, toerekeningsvatbaar zijn.
Aan de andere kant doen we onbewust vaak genoeg dingen die niet kunnen, mogen, zouden moeten nalaten, aan hadden moeten denken(!).
Bewustzijn als het amalgaam van allerlei modaliteiten van hersenactiviteit, van laag (negatief) tot hoog (positief).
Daar hoeft dus niet in alle gevallen denken aan te pas te komen, het kunnen zelfs hele triviale automatismen zijn. Ook die beïnvloeden ons gedrag.
En of je daarvoor kiest of gedwongen wordt te kiezen is iets van nadere orde. Zo zie je dat gedrag allerminst per se in alle gevallen een keuze
hoeft te zijn...
Succes & tot een volgende keer!
En jazeker, menselijk gedrag is altijd een logisch gevolg van wat er omgaat in het menselijk brein. Dat gaat echter te ver om hier op deze site en ook nog eens in het kort toe te lichten. Dus, fijne avond en good luck
Dan wat betreft mijn halfbroer de docent.
Laat ik je dit zeggen, Christiene. Je mag dan flabbergasted zijn over wat je zoal aan onderwijzend personeel over de vloer hebt gehad, maar mijn halfbroer heeft zichzelf ontwikkeld en zit vol ideeën, hij mag dan wat eigengereid zijn, maar ook daaraan heeft hij gesleuteld. Zichzelf reflecteren in beeld en geluid, heeft hem in zijn houding en gedrag verder gebracht. Verder dan hij dacht waar hij stond. Heeft hem ook zelfverzekerder gemaakt. Vooral in de vaak (over)volle klassen in de onderbouw. Hij is, kan ik je verzekeren, heel flexibel in zijn denken en dat laat hij ook uitkomen in zijn houding en gedrag.
Empathisch vermogen moet je sowieso hebben als leerkracht, en veerkracht, als het even niet meezit. Hij voelt zich, met alle kennis die hij in huis heeft en naar andere huisjes moet zien over te dragen, een psycholoog, communicatiespecialist, acteur en woordkunstenaar tegelijk. Een kleine Socrates, maar dan met een veel minder ja en amen knikkend gehoor, zoals Plato beschreef. Kortom, een heel flexibel persoon.
Maar nu het speelveld, de context waarin ze dag in, dag uit moeten zien te overleven. Met elkaar.
Alles begint met de figuur voor de klas, zeg je. Natuurlijk, hij bepaalt wat er gedaan wordt en wat ze moeten doen. Daar kun je veel op variëren, want kinderen houden niet van standaardformules. Vervolgens is de vraag hoe dat gebeurt, hoe ze dat gaan doen.
En gebeurt dat ook wel? Dát is een veel belangrijker vraag, Christiene.
En dan kun je je als docent nog zo empathisch opstellen als je wilt, je zult ogen in je rug moeten hebben, want anderen zitten te springen om je aandacht, tekst en uitleg. Geen zin om zelf na te denken.
Enfin, om een lang verhaal kort te maken, het begint niet bij de figuur voor de klas, maar bij de omstandigheden waarin ze verkeren. Ook de leerlingen.
Zie jij hen dit tot hun pensioen volhouden als ze al hun aandacht moeten verdelen, dag in dag uit, 40 weken per jaar, met zulke nog altijd - ook internationaal gezien - veel te grote klassen? Ik niet.
Toch, om even te reageren op jouw comment (vooropgesteld dat ik veel respect heb voor het beroep van docent van jeugd an sich):
In veel van wat je hieronder beschrijft kan ik meegaan in wat je bedoelt en in sommigen dingen niet, omdat daarin nu exact is te detecteren waar de schoen bij jouw 'half broer' en zijn collega's wringt.
Ook is het voorbeeld, dat met de keuze van gedrag in allerlei kringen wordt gegeven, niet het excuus om zelf niet anders te kunnen besluiten te doen, of om juist die lui braaf en klakkeloos in hun suggesties te volgen, zoals nu gebeurt.
Teveel mensen denken en gedragen zich te argeloos en te hulpeloos en dat geeft veel ruimte aan degene die dat niet doen....
Alles begint bij het peil resp. flexibiliteit van denken en het gedrag dat vóór de klas staat.
Het voorbeeld dat jij geeft over jouw 'half broer' vertelt mij veel meer over zijn eigen denken, dan dat van de leerlingen die hij benoemt. En dan klopt precies wat jij zegt, gebrek aan flexibiliteit in denken, leidt tot gebrek aan respect. De vraag is dus: bij wie en voor wie.
Ik heb regelmatig docenten -mannen en vrouwen- in mijn groepen en ook docententeams getraind in de afgelopen decennia. Ik ben altijd weer flabbergasted over het niveau gedrag dat zij zelf aan mij en aan hun leerlingen tonen. Ongeacht welke niveau studie en ongeacht welke leeftijd, of ervaring ze hebben.
Ik generaliseer natuurlijk een beetje, ook al lijkt de uitzondering in deze doelgroep tegenwoordig nogal te zoeken.
Ik heb er een behoorlijke kluif aan om hen -die 'volwassen' docenten- tot geloofwaardiger, overtuigender, meer volwassen gedachten en communicatie richting hun leerlingen te bewegen. Met succes weliswaar en gelukkig voor de kinderen.
Als voorbeeld: zodra een team docenten van een enorme grote lagere- en middelbare school (in Rotjeknor) aan mij vertelt, dat zij doodleuk in de docentenkamer naaktfoto's met elkaar delen en die uit frustraite over collega's, voor de lol (!) bewerken, om vervolgens in de docentenbakjes van die collega's te leggen en elkaar op die manier te schofferen en beledigen, terwijl directie daarvan op de hoogte is en geen enkele actie onderneemt, dan vraag ik mij wel af waar kinderen in Godsnaam in terechtkomen......?!?!
En dit is slechts één shocking voorbeeld van vele voorbeelden van infantiel, hulpeloos en ook naar autisme neigend docentengedrag.
Ik moedig in mijn programma's ook ouders altijd aan om meer alert op gedrag van docenten te reageren en te bespreken wat men niet van hen accepteert.
Kinderen zijn als puppys. En jawel, docenten zijn opvoeders.
Alleen met 'goede bedoelingen' kom je er als docent zeer zeker niet.
En zolang het gros van de mannen in onze maatschappij zichzelf blijft presenteren met excuses zoals: 'mannen zijn en blijven kinderen', of 'in de fik steken van auto's is kattenkwaad', hebben we niet alleen met de te 'goedaardige' juffen een probleem, zoals jij zegt, JPA.
Wat denk jij....
Laat je 'half broer' gerust met zijn team eens bij mij investeren voor een effectieve training zou ik zeggen.
Bij mij leer je dingen die je nog niet wist, provoceer ik het denken zoals je niet verwacht en krijg je inzichten die je nog niet had, al ben je nog zo oud en ervaren als je denkt.
Hij en zijn collega's zijn van harte welkom. En bij mij is voor docententeams de regeling: no cure - half pay.
Het risico is wel dat men weinig excuses overhoudt en werkelijk succesvol wordt en respect gaat verwerven van leerlingen. Het is al zoveel meer docenten bij mij overkomen. ;-)
Ook als hij zelf ook wat subtiele 'trucs' wil leren, tegen die 'trucs van die beestenboel' zoals jij/hij het noemt.
(En ook voor zijn burn-out klachten kan hij voor coaching terecht.)
Nee, geen bluf of 'teveel eigendunk', zoals B. hieronder mij als excuus voor zijn eigen denken gebruikt. ;-)
Gewoon een kwestie van niet zomaar 'wat aanklooien' (om dat woord van B. nog even te gebruiken) en geen 'uurtje factuurtje' en wel mijn kennis en ervaring succesvol, zorgvuldig, geconcentreerd,met kennis vna zaken, effectief, doelgericht inzetten. :-)
Jij dank voor jouw openhartige reactie JPA, dat waardeer ik en uh .......lees de haiku nog eens een paar maal.
Nog steeds evenzo vrolijke groet
Misschien mag ik even als onpartijdige VAR in de bres springen. Niet om jou of Hugo en andere hardwerkende Rotterdammers (vergeef me het pleonasme) aan of af te vallen, ook niet om een (eigen-)wijs Salomonsoordeel te vellen, maar om een nadere duiding aan het hete haiku-ijzer te geven.
Welaan, laat ik zo zeggen, als ik in je haiku lees dat denken gedrag stuurt, dan moet ik onmiddellijk en onwillekeurig denken aan mijn halfbroer Pierre-Jean. Deze arme drommel heeft zich de afgelopen tien jaar het schompes gewerkt als docent klassieke talen, laatstelijk nota bene in Rotjeknor! Over de ins and outs zal ik kort zijn, maar welke smerige trucs hij in die beestenboel heeft meegemaakt...het was een arena Christiene. Eerder een opvoedings- dan opleidingsinstituut.
Denken stuurt het gedrag, nou, ik wil niet veel zeggen, beste Christiene, maar met denken had dat weinig te maken. Hij mocht blij zijn als van de zestig leerlingen uit de twee onderbouwklassen hooguit drie meisjes (de beste leerlingen zijn altijd meisjes) het woord concentratie zouden kunnen spellen. Laat staan opbrengen!
Ik zou het eerder willen omdraaien: gebrek aan denkkwaliteit leidt tot gebrek aan respect. En van gebrek aan respect is het een paar voet verwijderd van ordeverstoring en bij sommige doerakken zelfs tot (criminele) misdragingen...
Kortom, beste Christiene, laten we ons niet al te veel illusies maken. De jeugd heeft een harde hand nodig om het peil van "denken" in de klassen te kunnen opkrikken. Zodra ze de school binnenkomen: mobieltjes in de kluisjes. En alleen in de lunchpauze checken en kwekken en twitteren en chatten.
Die harde hand kan van mannen zijn, maar evengoed staan vrouwen hun mannetje. Op de basisschool zijn de leerlingen echter veel te veel gepamperd door goedaardige juffen...
Zal ik nog iets zeggen over de keuze? Gedrag is een keuze zeg je. Maar mijn hemel, kijk om je heen en zie waartoe alle achterkamertjespolitieke strategische achterbakse geheime doortrapte mechanisaties en andere bezigheden binnen- en buitenshuis in de afgelopen eeuwen hebben geleid....met alle creativiteit....
Begrijp je nu waarom ik zoveel respect heb voor die halfbroer van mij - en al zijn zwaar onderbetaalde, met periodieke burnoutklachten kampende, goedbedoelende, maar zwaar miskende collega's?...
Dank voor je aandacht en succes!
Of heb ik de nagels op je tenen aangetikt?
Maak niet de -voor Nederland zo kenmerkend Calvinistische- verwarring tussen 'eigendunk' en 'zelfrespect', of tussen 'eigendunk' en 'zelfzekerheid'. Slechts een simpele kwestie van niet zomaar wat willen 'aanklooien'(jouw woordgebruik).
Overigens ook goed onderscheid maken tussen een luistervink en een goed verstaander. ;-)
met extra vrolijke groet
Met vrolijke flierefluiters van jubeltenen
H.de Jonge c.s.
Je hebt het nogal nodig om er anderen bij te betrekken. Hou het bij jezelf, zou ik je adviseren, je bent een volwassene en creëert je eigen leven en gedrag.
Maak van alle 'we' en 'wij' in je tekst maar een 'ik' en zeg dit tekstje van jou dan nog eens hardop, zodat je zelf terug hoort, welke B.S. je hier uitkraamt.
Kennelijk ben je te goed op de hoogte om je zo onnozel te presenteren als je hier doet.
Ik denk dat onze lieve Heer jouw kwaliteiten beter aan een ander had kunnen schenken, die had daar vast meer mee gedaan, dan dat jij (steeds weer opnieuw) te kennen geeft.
Ik doe niet aan invullen. Mensen geven uiteindelijk alles zelf aan.
Fijn weekend en vrolijke groet
Wij, dat wil zeggen mijn collega De Jonge en ik, zijn toch echt een andere mening toegedaan.
Denken stuurt gedrag zegt u...wel, als wij zo aan het end van de dag onder het genot van wat jajem, onze mind opmaken, schudden wij meermaals onze vermoeide hoofden.
'Zie de mens!' zegt hij, en ik 'Ecce Homo!'...Inderdaad, onze lieve heer heeft vreemde kostgangers die maar wat aanklooien. Zij weten niet wat zij doen, denkt hij vaak, net als Jezus...
Where's your mind? vroeg hij onderlaatst aan een dak- noch thuisloze. De arme ziel moest hem het antwoord schuldig blijven. En hij moest uitkijken, want bijna had hij hem....ach, de rest kunt u wel invullen, mevrouw De Vries. Hoe dikwijls waart de geest over de wateren, ver van ons brein dat toch moreel voor onze daden verantwoordelijk zou moeten zijn, nietwaar? Niet poetsen, maar....eh...o nee, kijk, daar gaan we alweer. Hoezo, wat doen we hier eigenlijk? We doen maar wat, zonder er bij na te denken, beste mevrouw De Vries. Ook liefde is blind en dan.....