Netgedichten

netgedicht (nr. 75.479):

De rode mond

ik had een
armvol zwaaien
al ten afscheid
vastgelegd in voorbij

je lach en
lichte huppelpas
pasten daar
naadloos bij

zo was er ook
het glas met de
rode mond die
jouw lippen had

dat altijd
halfvol en jij
slechts lichtjes
aangeschoten was

nog is er het
geroezemoes van
lieve vrienden
onder elkaar

sprekende ogen en
de totale eigenheid
van iedere emotie
in lichaamstaal

ik heb ze verzameld
de karakteristieken
van lichaam en geest die
jij mij hebt geschonken

in de stilte van
ons intieme leven
heb jij in stukjes ziel
ook jezelf gegeven