Netgedichten

netgedicht (nr. 76.105):

Dansten de stofjes

ik zag de
flits steeds
weer dwars
door de
kamer schieten

in de zachte
trek openden
gordijnen
voor even een
lichtende plek

waar stofjes
zich opwerkten
in de lucht
beschenen door
zon op hun rug

juist daar
waar stilte was
en tijd vergleed
in generaties lange
immobiliteit

dansten de
stofjes in een
totaal bewegen
enkel door licht
en lucht omgeven