Netgedichten

netgedicht (nr. 76.217):

Schaduwmuziek

we dansten op
schaduwmuziek
van een wolkende
zon die oplichtte
in het blauw van
je ogen door
een dromerige
wit krullende zee

wind vlaagde
in haar dat
zich speels
met warme
zomer vulde
waar blond als
contrast de
uitdaging streepte

we duinden
door het hoge
helmgras dat
fluwelig deinde
in uitnodiging
om liefde loom
liggend rond
te bazuinen

in het zachte
zomerlicht
fladderden
vlinders streken
elegant neer
het kleurige lijf
in verkoeling
als tijdverdrijf

zij zijn ons
langzaam
vooruit gegaan
vleugels rood
van avondlicht
hun trage beweging
gaf ons de zweving
van mijn gedicht