Netgedichten

netgedicht (nr. 76.285):

Aan de horizon

Kleuren ontplooien
in spel van licht en donker
aan de horizon.

Hoe ik me volgeladen schepen en
wapperende zeilen herinner die scheren langs mijn
vloeiende lijn waar ze steeds meer wegvaren met kracht en richting
van wind als vlotte reisbegeleider om op die manier hun bestemming te bereiken.

Bovendien maak ik alles van dichtbij
mee, van ontspannende tonen in kalme wateren naar
heftige intense stormen terwijl de prachtige zee met haar breekbaar
hart en onsterfelijk lichaam altijd haar trots zal overwinnen en grenzen doorbreken.

Verscheidene en verschillende vleugels
vliegen voorbij die met hun zachte trekken en gracieuze
bewegingen in rust en balans nieuwe werelden zullen verkennen in de
zilte luchten, de plaats waar ze ook op zoek zijn naar vrijheid ver weg van alle drukte.

In de vroege morgen ontwaakt hier zon
die met glooiend licht en prille warmte begint te klimmen
naar kruishoogte om de hemel te kussen tot een ongekend hoogtepunt
Ze daalt, maar vooral geniet ik elke keer weer van haar uniek verspreid liggende gloed.