Netgedichten

netgedicht (nr. 76.514):

Zo dichtbij

Liefde en vrede
keer op keer raakmomenten
samen voor elkaar.

Hoe onverwacht en plots ik getuige ben
van gewapende strijd tussen georganiseerde groepen
van waar de schokkende beelden steeds meer in mijn geheugen
staan gegrift waar ook geluiden van angsten en pijnen worden opgenomen.

Verder voel ik me machteloos en niet in
staat om invloed uit te oefenen op dit onrecht, oneerlijk
en onrechtvaardigheid daar er nog eens zoveel onschuldigen worden
betrokken in deze twist van waar het einde nog niet is geschreven of gesproken.

Dat sporen van vernielingen en mishandeling
zichtbaar worden waarbij ook verscheidene en verschillende
generaties worden gescheiden van elkaar zodat onzekerheden en twijfels
beginnen te groeien op hetzelfde moment wordt de glimlach van ieder kind ontnomen.

Hoe dan ook wat er ook gebeurt op deze wereld
in veranderingen en continuïteit mijn breekbare-en-kwetsbare
wordt elke keer weer geraakt van eender welk geweld en/of misdrijf die ze
nooit begrijpt en verstaat laat staan dat menselijkheid en natuurliefde ver te zoeken zijn.