Netgedichten

netgedicht (nr. 76.609):

Zwarte aarde

het zijn niet
je ogen die mij
hebben veroverd

het is de
blik vol liefde
waarmee je handen

het nieuwe plantje
met zwarte aarde
zachtjes toedekken

jij hebt het
met warme
vingers bekleed

een zonnig
plaatsje gezocht in
een wereld vol gelijken

en toch ben jij
steeds anders naar
haar gaan kijken

zij vangt iedere
ochtend met kleur
jouw aandacht

jij deelt met haar
voor even het
samen warm leven

met de zon zo
tussenin in een
wondervol dag begin