Netgedichten

netgedicht (nr. 76.609):

Lente in mijn hart

Naar buiten keren
het raakt me diep in mijn hart
een lente is terug.

Hoe ik het pad van het leven bewandel waarin
dagen blauw verlicht worden door het strogeel van de zon
terwijl mijn stromend bloed kleur van de groene bladeren aanneemt
Ik raak van de weg en beland in het eerste kwartaal tegelijk blijft tijd doortikken.

Hangend aan een tak laat ik me meestromen
met de golven van een wind zodat nieuwe ervaringen worden
opgedaan op hetzelfde moment krijg ik de kans om mijn grenzen te verleggen
via verscheidene en verschillende ontmoetingen die een voor een schitteren in zacht licht.

Ik houd van al deze fijne schakeringen die jeugd en
verliefdheid uitstralen zodat mijn breekbare warm wordt gehouden
Hoe onverwacht dit allemaal is, het is de lente die in het lichaam is ingedrongen
mijn eigen tuintje waarin haar betoverende natuur wordt geprikkeld om te bloeien en groeien.

Zoals het leven in al haar facetten voorbijgaat, mijn haren
glanzen weer als vanouds tot wanneer ik word gesluierd in zoete zomer
Maar, beste lezer, laten wij eerst de lof zingen van deze vruchtbare voorjaarsdagen
Klanken van ontplooiing en ontwaking tezelfdertijd open staan voor allerlei liefde en verbinding.