Netgedichten

netgedicht (nr. 77.177):

Lentegroen

De lente schildert
menig stukje natuurschoon
vijftig tinten groen.

Hoe heerlijk het is om uitgerust wakker te
worden op een nieuwe dag waarop ik de frisse geur van
een groen kan ademen die met haar veelvuldige tinten en verschillende
tonen verspreid ligt over stad en land waar lente bloeit en groeit op hetzelfde moment.

Dat deze bijzondere en unieke kleur wordt
afgedrukt op de uitgestrekte patronen van fluweel zacht
aanvoelende velden en wegen in glooiend landschap tegelijk decoreert
ze bergen en heuvels in meerdere lagen of bladeren om bomen en struiken te kleden.

Daarbij straalt ze zoveel energie in licht en
warmte uit waarbij jeugdigheid en prille verliefdheid dansen
op een kronkelende lijn terwijl fijne nuances en schakeringen rustgevend
werken, spierontspannend, verminderen angstgevoelens en roeren verlangen naar meer.

Sowieso vloeit alles hier mooi en schoon waar
rijm en vers worden gegoten in onafgewerkte zinnen en een
dichterlijke vrijheid terzelfder tijd neem ik leven intens waar en voel diep
dat het lichaam wordt beroerd en vervoerd zowaar mijn breekbare-en-kwetsbare bereikt.