in jaren vergaard
ik woon in mijn hut
weliswaar van hout
in vergaand stadium onthecht
en op een enkel cruciaal punt gestut
in de zomer warm en winter koud
doch ik ben omgeven door engelen.
ze laten mij met rust of laten mij bengelen
aan de rand van mijn eigen woud.
zo voel ik me nooit alleen
praat ik mezelf aldoor toe
en raak ik verliefd op een merel
geen idee van welk geslacht
maar maakt met het gezang
mij 's avonds lyrisch en daarna zacht
terwijl langzaam de zon verdwijnt
tot slapends allengs toe moe
daarvoor lees ik even bij kaarslicht
gedichten van Adriaan Roland Holst
hij geeft mij voedend zielengewicht
in woorden die zich verbeelden
en herken het leven in mijn gezicht
ik gooi een steen in de vijver
zo zie ik nog amper mijn levensijver
nu op zoek naar de kern van eenvoud
dit al zuigend op een rietje,
en ervaar wat geluk heet, in meervoud.
*
ik lijst deze tekening in
en hang die boven mijn deur
het is een simpel bewijs
dat de wereld in mij huist
en ik genoeg heb aan deze plek
in het vervolg van mijn unieke reis
Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 16 juni 2022
Geplaatst in de categorie: filosofie