Netgedichten

netgedicht (nr. 77.331):

Willem Kloos

Ik ben een God in ‘t diepst van mijn gedachten
Zei Willem Kloos en ja hij ging zijn godgelijke gang
Duizend gedichten - levenslang
Totdat hij werd als God die hem - zo wil
Het tegenwoordig -
Reeds lang geleden voorging

Hoe kan het toch dat hij die zo groot dacht
Al jarenlang steeds zachter drukt op wat hem onderligt aan aarde
En dat wat hij gedachtenvol ontwaarde
Ligt dichtgeslagen in een lomp beduimeld boek?

Misschien had toch een ander meer gelijk
Die zei: kunst is een ademhalen
Dan zweeft ons Willem met de woorden menselijk uit zijn kist
De grauwe dood wordt als een smet van zijn verjongd gelaat gewist

Hij ligt al liep zijn denken op de klippen
Gelijk een zachte kus op uitgesproken lippen