Netgedichten

netgedicht (nr. 77.730):

Schoonheid van het leven

Voelend met mijn hart
de schoonheid van het leven
steeds weer verbonden.

Wanneer onverwachtheid straalt in de open hemel
waar ik kennis maak met stukjes taal van aantrekkingskracht en
creativiteit tot zowaar de zintuigen verblind worden door hun schoonheden
Een voor een ongekende composities als een stille nadering voor mijn verloren liefde.

Op welke wijze deze klanken klaar klinkend door het
leven gaan die bovendien een uitzonderlijke warmte verspreiden
Begenadigd, virtuoos en weelderig verweven met geuren en kleuren tot een
schrijf- of spreekkunst van zacht aanvoelende toetsen die mij in perspectief heeft geraakt.

Dat een uniek geheel overpeinzingen en emoties ook
nog even blijft hangen in het hoofd op hetzelfde moment bewandel
ik eigen wegen geplaveid met haar druppels van tederheid en jongheid in rijm
en vers bijgestaan door een (ont)wakend licht voor mijn kwijnend verlangende hart en ziel.

Hoe een gevoel van wederzijds verliefdheid het lichaam
heeft veroverd waarbij dagen en nachten van nu af aan worden gevuld
met dromen en wensen van betovering, magie daar ik ook zal proeven van breekbaar
in haar woorden die mij telkens weer leiden naar nieuwe inzichten en wijsheden voor mijn bestaan.