Netgedichten

netgedicht (nr. 77.862):

Schemering

Stil en uitgestrekt
als een waaier aan kleuren
schemering ontwaakt.

Wanneer tijdens vooravond een zon naar beneden
komt waarbij zij zich schuil houdt achter wuivende struikgewas
Haar laatste warmtestralen beginnen zich te verdampen in het luchtledige
terwijl het puur licht nog even zich van haar inspirerende en opvallende kant laat zien.

Tinten rood en groen, met zo'n mooie gouden gloed
of een prachtige paarsblauwe hemel met een oranje randje rond-
om haar, bovendien zorgen kriskras door elkaar getrokken witte strepen van
gevleugelde en voorbijtrekkende vogels ook voor een echt en waar openluchtspektakel.

Zoals dagen voorbijgaan, steeds levert het bijzondere
gezichten op: aan zee, ergens verderop te land; waar je ook bent
Een onvoorstelbaar gevarieerd kleurenpalet in uniek open hemel waar zij een
moment lang blijft hangen in het geheugen van iedere flora en fauna zelfs bij een mens.

Langzaam tikt tijd door, zij wordt verpakt in ander jasje
Een natuurlijke schaduw bedekt haar met laagje verdonkeringsfolie
zwartgrijs omgeven door een satijn gewaad in dimensie en uitgestrektheid van
maneschijn en sterrenbeelden waarin ik hoopvol verbindend zal wachten op haar terugkeer.