Netgedichten

netgedicht (nr. 78.012):

Woordloos samenzijn

ik keek
je aan
jij lachte
ons geheim
signaal in

een groet met
doelgerichte
pas ging
ieder zo zijn
eigen pad

langs kleine
ongekende
sluipwegen
die naamloos het
landschap plooiden

naar onze plek
de stek die wij
al een levenslang
in ongestoorde
vriendschap delen

in hier woordloos
samenzijn doet
het leven soms
minder pijn in de
warmte van weten

zonder uitleg en
verantwoording alles
even vergeten alleen
het nu dat telt oordelen
worden niet geveld