gedragen om niet te vergeten

ze draagt een kistje in haar tere handen
dat een aandenken aan haar man bevat
de winter had hem dit jaar beet gehad
haar woning zou ze spoedig verpanden

het open terrein droeg nog hun stappen
en maakte zich op wat werd uitgestrooid
ze voelde zich ellendig en berooid
het alleen zijn was nog niet te behappen

wat goed en leuk was ging helaas voorbij
ze zag alleen stammen en niet de eiken
in de kamer stond alleen nog de kast

ze wist dat de eenzaamheid zo wat zei
waarmee zij zich wie weet kon verrijken
een minuut stilte vond ze wel gepast

gemis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 113