Netgedichten

netgedicht (nr. 78.812):

Stille wensen

jij wist het spel
zo te delen dat
ieder daar een
goed gevoel bij had
ze speelden
met een lach

van binnen uit
wat door kenners
werd getypeerd
als winst voor de
schavuit hun ogen
spiegelden plezier

zeker als de winst
al op voorhand al
bijna te incasseren
was omdat zij het
geluk al bij de staart
te pakken hadden

maar die liet los
zoals bij een
kameleon de kleur
verandert als die
in het nauw
gedreven wordt

lege handen
graaiden naar de pot
er vloeiden geen
tranen stille wensen
logen waren in een
droom vervlogen