inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 78.854):

Als het vuur gedoofd is

De zon en maan zijn er niet meer
En alle sterren zijn verdwenen
Ik hoor de laatste mensen wenen
Er daalt opeens een vogel neer

Ik hoor gefladder, zie hem niet
Ik steek mijn linkerarm naar voren
Er wordt een requiem geboren
Hij vindt mijn vinger, zingt zijn lied

Een hersenschim met olielamp
Waardoor we worden meegenomen
Sommeert ons nu niet weg te dromen

We volgen hem en ik verkramp
Ik voel iets vloeien, het gaat stromen
Is rood, we kunnen niet ontkomen

Schrijver: Anneke Haasnoot, 6 januari 2023


Geplaatst in de categorie: rampen

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 55

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Bet Weter
Datum:
8 januari 2023
Een fraai sonnet Anneke. Nee we kunnen er niet aan ontkomen maar de gedachte aan de eeuwigheid en het feit dat alles wederkeert houdt me op de been.

Geteisem Max? Synoniemen zijn: Gajes, Gemeen volk, Min volk, Schooiers, Schorem, Schorriemorrie, Schuim, Tuig, Uitschot, Uitvaagsel
Ik wacht je excuses met spanning af. Of het moet zijn dat je Nederlands net zo krakkemikkig is als je Latijn. Dan is het je vergeven uiteraard.
Naam:
Max de Lussanet
Datum:
8 januari 2023
Dat zijn nog eens sensitieve beelden Anneke.
Konden anderen jou ook maar eens prijzen...
maar ik moet mijn mond houden,
Betweters blazen in mijn nek...
ik voel iet kletsen op mijn schouder...
weer een pets van het geteisem
van de mannen pikorde...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)