Netgedichten

netgedicht (nr. 78.877):

De rivier van het leven

Tijd is een rivier
nog niet klaar met mijn zwemmen
water stroomt nog steeds

Hoe ontspringend zij is om kronkelend zich
een weg te banen door stad en land op hetzelfde moment
worden iedere bezoeker of voorbijganger met open armen ontvangen
door haar schilderachtig getooide oevers, menig helder op het netvlies geschreven.

Dat reflecties van het omliggende landschap
of de open lucht met zijn hemellichamen en wattendeken
aan wolken een eigen leven leiden op de dynamiek van het water: hun
vormen spreken voorstellingsvermogen, fantasie of verbeelding aan; een stilte nabij.

Bovendien stromen de golven mee op tempo
maat en ritme van langslopende seizoenen: lente, tijd voor
innerlijke schoonmaak en ontwaken, zomer vol passie terwijl stemmen
van melancholie en weemoed vloeien in herfst tot zij zich overgeven aan winterrust.

Al met al kan ik dag en nacht luisteren naar haar
breekbaar-en-kwetsbaar van waar haar ziel mij inspireert tot
het schrijven van deze rijm en vers waarin ik ook vrij verbonden ben met
haar uitzonderlijke schoonheid zowaar een liefde die men niet zomaar voorbij laat gaan.