Netgedichten

netgedicht (nr. 78.961):

De straatjes van mijn jeugd

de straatjes van mijn jeugd
ik kan ze nog benoemen
ik weet ze in te zoemen
ze waren een geneugt

de straatjes van mijn jeugd
ik liep er nooit te kniezen
ik had ze voor het kiezen
dat was een ware deugd

de straatjes van mijn jeugd
daar trok ik aan de bellen
dan vlug de pas versnellen
soms was ik een ondeugd

de straatjes van mijn jeugd
waar ik met vuurtjes speelde
waar mij geen spel verveelde
nog graag door mij geheugd

de straatjes van mijn jeugd
daar was hij aan het ballen
ik ben voor hem gevallen
hij gaf me zoveel vreugd

de jongen uit mijn jeugd
hij zou eens moeten weten
ben nooit zijn thuis vergeten
ik had mij zo verheugd