Netgedichten

netgedicht (nr. 80.166):

Nieuwe dag

Kijk naar het oosten
opkomende zon verft lucht
de morgen breekt aan

Hoe heel bewonderenswaardig het is om
het glooiend landschap te zien ontwaken in het vroege
ochtendlicht waar stilte van afgelopen nacht nog even blijft hangen
Langzamerhand word ik wakker zodat ik niets kan missen van dit bijzonder fenomeen.

Nieuwsgierig zoals ik ben kijk ik naar boven
en zie de enigszins gestapelde wolken voorbijdrijven die
hun plaats afstaan aan een open hemel in verschillende tinten blauw
Hier wordt pure schoonheid gedeeld met ieder van ons en mij doet verlangen naar meer.

Tussen al dat moois heb ik ook een luisterend
oor voor de diepgaande teksten, harmonieuze stemmen en
sfeervolle melodieën op menig tak op hetzelfde moment wordt hij gevuld
met allerlei knoppen van waaruit groene bladeren en jonge stengels zullen ontspruiten.

Wat geeft dat elke keer weer een ontspannend
rustgevend gevoel ver weg van enige drukte en gejaagdheid
Batterijen worden opgeladen zowaar mijn breekbare-en-kwetsbare geraakt
Stuk voor stuk intense belevenissen van waar einde is nog niet geschreven of gesproken.